การต่อสู้ของ "บุญยืน"

“ยืน” นางสาวบุญยืน แนมพลกรัง ในวัย 24 ปีกำลังเรียนอยู่ปี 1 ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏ มหาสารคาม คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ กว่าที่ยืนจะมาถึงวันนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยต้องต่อสู้กับอุปสรรคและปัญหาต่างๆ มาตั้งแต่เด็ก ก่อนที่มูลนิธิจะได้เจอยืนในช่วงที่ปี พ.ศ.2562

อยากให้ยืนแนะนำตัวให้พวกเรารู้จักหน่อย

                สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อนางสาวบุญยืน แนมพลกรัง อายุ 24 ปี เรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 มหาวิทลัยราชภัฏ มหาสารคาม คณะรัฐศาสตร์และรัฐประสานศาสตร์ สาขาการจัดการบริหารท้องถิ่นและการพัฒนา ค่ะ

จำได้ไหมว่าเริ่มเป็นนักเรียนทุนWAFCATตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

                เริ่มเป็นนักเรียนทุนตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ.2562 หนูมีแค่วุฒิ ป.6 ตอนนั้นศูนย์การศึกพิเศษประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยามาเปิดหน่วยบริการใกล้บ้านพอดีเลยได้เข้าไปเรียน แล้วเก้าอี้ล้อเข็นของดิฉันก็พังพอดี ทางศูนย์การศึกษาพิเศษเลยขอคันใหม่จากมูลนิธิฯให้ หลังจากนั้นพี่ที่ WAFCAT ก็ได้แนะนำให้เรียนต่อ กศน. เพื่อใด้รับวุฒิการศึกษาระดับ ม.ต้น เพื่อจะได้ใช้ในการสมัครเรียนต่อในระดับชั้นที่สูงขึ้นไป พอเรียนจบ ม.ต้น จากกศน. มูลนิธิฯ ก็แนะนำให้ไปเรียนต่อที่วิทยาลัยเทคโนโลยีพระมหาไถ่ พัทยาต่อ และจบมาด้วยวุฒิ ปวช. ค่ะ ก่อนจะมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยราชภัฏ มหาสารคามที่มีนักเรียนทุนรุ่นพี่เรียนอยู่ก่อนหน้าหลายคนแล้ว

โอเค งั้นช่วยเล่าเรื่องการเรียนในระดับมหาวิทยาลัยให้ฟังต่ออีกหน่อย

                ตอนที่เรียนระดับปวช. มันเป็นสถานศึกษาสำหรับผู้พิการโดยเฉพาะ แต่พอมาเรียนระดับมหาวิทยาลัยมันเป็นสถานที่ที่เรียนร่วมกับคนปกติ มันก็ต้องมีการปรับตัวในสถานที่ที่ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับเรา เช่น ห้องน้ำ ทางลาดที่ให้วีลแชร์ไปได้ เลยต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคม โชคดีที่ตึก 15 ยังมีห้องน้ำสำหรับคนพิการ เลยเข้าไปใช้ได้ แต่ถ้าวันไหนไปเรียนที่ตึกอื่นที่ไม่มีห้องน้ำ ก็จะต้องกลับมาเข้าที่หอพักค่ะ เรื่องการเรียนก็ไม่มีปัญหาอะไรส่วนใหญ่ปัญหาเกิดจากตัวเองค่ะ เพราะมีปัญหาเรื่องสายตาที่สั้นมากๆ จนมองจอ Projector ไม่เห็น ก็เลยให้เพื่อนคนพิการที่มาเรียนพร้อมกัน (มาส) ช่วยเหลือด้วยการถ่ายเนื้อหาหน้ากระดานและส่งให้ทางไลน์เพื่อที่จะเรียนตามได้ทันค่ะ หรือบางครั้งก็อัดเสียงในโทรศัพท์และมานั่งฟังเพื่อจดบันทึกในภายหลัง ส่วนเรื่องสังคมในคณะถือว่าดีมากค่ะ เพื่อนๆ คอยช่วยเหลือตลอด รู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยได้สนุกดีค่ะ 

แล้วมีเป้าหมายในอนาคตของเรายังไงบ้าง ?

                หลังเรียนจบก็อยากมีงานทำเพื่อที่จะเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวค่ะ ตอนนี้ตั้งใจเรียนเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในอนาคตตามที่ตัวเองต้องการค่ะ

ขอ เป็นกำลังใจให้นะ แล้วมีอะไรอยากบอกเพิ่มเติมไหม ?

                สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณมูลนิธิที่ให้ทุนสนับสนุนตั้งแต่เรียน กศน.มาจนถึงปัจจุบันที่เรียนมหาวิทยาลัยค่ะ ขอบคุณค่ะ